Białoporek brzozowy to gatunek grzyba drzewnego, który ma długą historię wykorzystywania w medycynie naturalnej i ludowej. Jest znany od wieków na całym świecie pod wieloma nazwami:

• Biała huba brzozowa
• Pniarek brzozowy
• Żagiew brzozowa
• Porek brzozowy
• Birch Conk
• Razor strop
• Iceman fungus
• Birch polypore
• Birch bracket
• Kanbatake

W 1999 r. Władysław Wojewoda zaproponował nazwę białoporek brzozowy dla nazwy naukowej Piptoporus betulinus. Od 2016 r. nazwa ta była niespójna z nazwą naukową.

W 2021 r. Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów zaproponowała nazwę pniarek brzozowy jako spójną z nazwą naukową i taka nazwa obejmuje oficjalnie ten grzyb do dzisiaj.

Historia stosowania białoporka brzozowego sięga wieków. W Europie Wschodniej i Azji był powszechnie stosowany jako środek medyczny do leczenia różnych chorób, takich jak choroby układu oddechowego, choroby wątroby, choroby serca, choroby jelit i choroby skóry.

W Chinach, Korea i Japonii, grzyby były stosowane jako środki medyczne przez wiele wieków. W księgach z Chin z okresu dynastii Han (206 p.n.e. – 220 n.e.) i dynastii Tang (618-907 n.e.) opisano wiele gatunków grzybów, w tym białoporek brzozowy, i ich lecznicze właściwości.

W Europie, opisy stosowania grzybów leczniczych można znaleźć już w średniowieczu. Na przykład, w książce „Physica” autorstwa Hildegardy z Bingen, niemieckiej zakonnicy i naukowca żyjącej w XII wieku, opisano wiele gatunków grzybów, w tym białoporek brzozowy, jako środki lecznicze.

W czasach starożytnych, białoporek brzozowy był używany jako środek przeciwzapalny i przeciwbólowy. W średniowieczu był stosowany jako lek na bóle głowy i migreny. W Rosji i Szwecji, białoporek brzozowy był tradycyjnie stosowany jako lek na choroby układu oddechowego i choroby wątroby.

W czasie drugiej wojny światowej, białoporek brzozowy był szeroko stosowany przez radzieckich żołnierzy, którzy używali go jako środka leczniczego na rany i infekcje.

Dzisiaj białoporek brzozowy jest szeroko stosowany w medycynie naturalnej i ludowej jako naturalny środek na różne choroby. Jego skład chemiczny i właściwości lecznicze są intensywnie badane przez naukowców, a wiele badań potwierdza jego pozytywny wpływ na zdrowie.